Veelgestelde vragen
Crowdfunding
Twaalf fragmenten, die de luisteraars van de podcastmaakster Annegriet Wietsma van de Deventer Mediazaak, niet mocht horen.
Als naar de podcast de Deventer Mediazaak geluisterd wordt, is er maar één conclusie mogelijk: “Ernest Louwes is schuldig, Michaël de Jong heeft er niets te maken en Maurice de Hond heeft het leven van De Jong verwoest, kortom: Maurice de Hond is een schoft”.
Maar heeft de Deventer Mediazaak wel een afgewogen beeld gegeven van wat er bij deze moordzaak is gebeurd en van het optreden van de verschillende hoofdrolspelers? Of heeft de podcastmaker zich schuldig gemaakt aan datgene waarvan ze De Hond beschuldigt: een ernstige vorm van framing? En dan framing in de zin van het weglaten van cruciale informatie en het laten verstrekken van onjuiste informatie door een aantal sleutelfiguren in de podcast zelf.
Maurice zal de kritische vragen van Pim, die gerezen zijn naar aanleiding van die podcast, op een systematische manier beantwoorden, steeds onderbouwd met belangrijke stukken uit het dossier. Op de website zal die informatie ook beschikbaar zijn voor de bezoekers. Alles onder het motto: “Oordeel Zelf”.
Klik hier voor deze aflevering.
De veroordeling van Louwes in 2000 was met name gebaseerd op een positieve geurproef van de geur van Louwes op een mes, dat op ruim 1 kilometer afstand was gevonden. Uit het dossier is vast te stellen dat de geurproef positief was uitgevallen door fraude van de betrokken hondenbegeleiders. Daarnaast maakt het dossier duidelijk in welke bochten het onderzoeksteam zich wrong om het mes aan de moord te koppelen. Terwijl er veel zaken waren die het uiterst ongeloofwaardig maakte dat dit mes écht het moordwapen was en de dader het op die plek achter gelaten zou hebben. Nog los van het feit dat het NFI eenvoudig had kunnen vaststellen dat de breedte van het mes te groot was voor de gaten in de blouse van de weduwe.
Toch leidde dit mes en de geurproef tot een veroordeling van 12 jaar.
Klik hier voor deze aflevering.
Louwes’ alibi dat hij om 21 uur thuiskwam wordt twee maanden na dato niet bevestigd door zijn vrouw. Die baseert dat op een onduidelijke aantekening in de huisagenda. Maar de agenda van Louwes, die wordt bevestigd door de klanten die hij die dag had bezocht, maakte het voor hem onmogelijk rond het avondeten thuis in Lelystad te zijn geweest. Toch beweert het OM dat hij wel thuis geweest kon zijn, zich beroepend op een getuige uit Amersfoort, die drie verschillende tijdstippen had gezegd, waarop Louwes langs was geweest. Daarbij koos het OM voor het tijdstip van 17.00 uur. De getuige die met grote stelligheid beweerde dat Louwes toen bij hem in Lelystad was, werd daarbij genegeerd.
Klik hier voor deze aflevering.
Was Louwes nu wel of niet ’s morgens kort bij de weduwe geweest voordat ze naar de huisarts ging? De huishoudster gaf aanvankelijk aan dat hij niet geweest was. Maar toen zij in tweede instantie toch vertelde dat hij die ochtend wel geweest was, benoemde het OM dat als ongeloofwaardig.
Daarbij zorgde een fout van de politie rondom het grafrechtendocument dat Louwes bij de weduwe had opgehaald, voor grote verwarring, die nadelig uitgelegd werd voor Louwes.
Dat de weduwe ’s morgens een rode jurk aan had gehad in plaats van een blouse, zoals Louwes in 2002 schriftelijk had aangegeven, wordt weersproken door de huishoudster, die kort na de moord aan had gegeven dat de weduwe wel een blouse aan had gehad die ochtend.
De vingerafdrukken die van Louwes gevonden waren in het huis, duiden op een mogelijk crimineel verleden van hem. Mede op basis van een getuige wordt duidelijk dat hij geen crimineel verleden had, maar juist een klant had geholpen, door een stuk te verstrekken waaruit bleek dat die door zijn werkgever financieel ernstig was benadeeld. Omdat zijn werkgever aangifte had gedaan was hij door de politie opgepakt wegens “bedrijfsspionage”, vingerafdrukken werden genomen, maar dezelfde dag werd hij vrijgelaten.
Klik hier voor deze aflevering.
Louwes zou gelogen hebben over de plek waarvandaan hij het laatste telefoongesprek had gevoerd. Dat was volgens OM en rechters in Deventer en niet vanaf de A28. Het is één van de twee belangrijke componenten van de veroordeling van Louwes. Maar door de bijzondere atmosferische omstandigheden die avond was het goed mogelijk op langere afstand een telefoongesprek te voeren. Een zendamateur, die op basis van zijn eigen ervaring die avond de politie daarvan op de hoogte stelde, werd afgeblaft.
De file die Louwes om 20 uur meldt waar hij in gestaan had bij Harderwijk, wordt door deskundigen als Prof. Derksen als een hard bewijs gezien dat hij inderdaad op de A28 was en dus niet rond 20:36 uur in Deventer.
Ook dat het bedrag van 1750 is gevonden op een briefje bij de telefoon van de weduwe, is een ondersteuning van het verhaal van Louwes dat hij vanaf de A28 belde om dit bedrag door te geven.
Klik hier voor deze aflevering.
De DNA sporen op de blouse van de weduwe zijn een belangrijke component geweest bij de veroordeling van Louwes. Maar tussen het onderzoek in december 2003 en het vinden van de vermoorde weduwe ruim 4 jaar eerder zijn er veel handelingen met de blouse verricht, die niet conform de voorschriften waren. Mede daardoor zijn er diverse “nieuwe” bloedvlekken op de blouse gekomen nadat het lichaam al van de Plaats Delict was verwijderd. Daarom is er in 2003 geen zekerheid meer wanneer en hoe het gevonden DNA toen op de blouse terecht is gekomen. Juist omdat de locaties van de gevonden sporen zo een belangrijke rol hebben gespeeld bij het bepalen of die sporen er al dan niet ’s avonds op waren gekomen.
Daarnaast worden door Eikelenboom van het NFI en journalist Bas Haan inmiddels de gevonden DNA sporen zwaar overdreven. De Amerikaanse DNA-deskundige Prof. Krane geeft aan dat op basis van het gevonden DNA geen conclusies kunnen worden getrokken voor de schuld of onschuld van Ernest Louwes.
Klik hier voor deze aflevering.
Op de Plaats Delict is door het onderzoeksteam belangrijke aanwijzingen niet onderkend of genegeerd. Docenten van de Politieacademie onderkenden het belang ervan wel.Nadat de weduwe in de gang was gewurgd, is ze door de dader versleept naar de woonkamer en onder het schilderij van haar man plaatste de dader vijf keer op van tevoren bepaalde wijze een mes in haar hart.
Een braadslee met kostbaarheden stond open en bloot op de vloer en niet op de geheime plek op de zolder. Het antwoordapparaat miste vele telefoongesprekken. Er was een geopende wijnfles. Er waren vleeswaren die avond opgegeten. Een vreemd anoniem briefje lag in de tuin. En dichtbij het huis werd een enge man gezien, waar geen nader onderzoek naar gedaan werd.
Juist het verslepen van het lijkt en het geplaatst steken in het hart onder het schilderij van haar man zijn volgens ervaren rechercheurs een belangrijke aanwijzing wat de dader bezielde. Maar omdat dit alles niet paste bij de dader Louwes werd ook dit genegeerd.
Klik hier voor deze aflevering.
De eerste vier weken was het onderzoek gericht op Michaël de Jong. Veel vragen zijn onbeantwoord nadat Louwes als verdachte in beeld gekomen is. Zoals: hoe kan het dat De Jong en zijn vriendin vijf dagen na dato vertelden dat ze samen thuis waren, terwijl ze later iets anders zeiden? Hoe kan het dat de Officier van Justitie de rechter voorhield dat De Jong een alibi had, terwijl dat niet het geval was?
Hoe kan het dat De Jong drie dagen na dato verklaart dat hij een magneetstrip in een messenwinkel had gekocht, terwijl hij in 2006 verklaart dat het een (Global-)mes was geweest?
Hoe zit het met het vrijwel wekelijks krijgen van geld van de weduwe door De Jong, zoals twee getuigen los van elkaar verklaren?
En wat wordt er gedaan met de verklaringen van een aantal schriftkundigen dat de vriendin van De Jong de twee anonieme briefjes heeft geschreven, die het onderzoeksteam blijkbaar aan onbekende derden wilde koppelen?
En is het niet heel opvallend dat een teamleider die in 2007 gevraagd wordt naar wat er gebeurd is toen men van De Jong overging naar Louwes, vervolgens zegt dat hij toen drie weken met vakantie was, terwijl dat vanuit het dossier aantoonbaar niet het geval was?
Klik hier voor deze aflevering.
De wijze waarop journalist Bas Haan omschrijft hoe overtuigend het DNA-bewijs tegen Louwes is, past totaal niet bij het dossier uit 2003. Het is alsof een tweedehands autoverkoper een auto aanprijst. En ook degene bij het NFI eindverantwoordelijk was voor Louwes’ veroordeling doet hetzelfde.
Maar als je, mede daardoor, denkt dat Louwes het echt gedaan heeft, dan kom je op basis van die podcast snel tot de conclusie dat De Hond zich schofterig heeft gedragen ten opzichte van De Jong.
Maar hoe afgewogen was het beeld dat die podcastmaakster de luisteraar gaf? Terwijl ze uren met De Hond had gesproken en ook lang met Prof. Derksen die een boek heeft geschreven over de onschuld van Louwes, hoorde de luisteraars in de podcast daar opvallend weinig van terug.
Alles wat De Jong zei wordt zonder enige filtering doorgegeven aan de luisteraar alsof dit ook allemaal echt gebeurd was en hem direct of indirect door De Hond waren aangedaan. Maar uit verklaringen van personen die lang met De Jong zijn omgegaan, blijkt dat hij zich veel gevaren inbeeldt, die er niet echt zijn. Zo slaapt hij met een mes onder zijn kussen en een vuurwapen naast zijn bed. En ook geven ze aan dat hij het met de waarheid regelmatig niet zo nauw neemt. Terwijl ook de podcastmaker dit moet hebben geweten, doet ze daar in haar podcast niets mee en laat ze De Jong zelfs met een voorbeeld komen over Louwes die geld cash had gekregen van de weduwe. Dit is niet alleen niet in lijn is met zijn verklaringen in 1999, maar het was ook nooit eerder door hem verteld.
Ook neemt ze van het echtpaar Waisvisz alleen datgene mee in haar verhaal, wat Louwes belast, maar laat ze niet horen dat het echtpaar er nog steeds van overtuigd is dat de vriendin van De Jong het anonieme briefje had geschreven dat door de politie was gevonden toen ze ook het lijk vonden.
Aan het eind van deze aflevering blikt De Hond terug op zijn insteek sinds 2006 en zijn optreden toen en nu.
Klik hier voor deze aflevering.
Louwes vertelt zijn verhaal. Op basis van de vorige afleveringen kan de luisteraar zelf proberen vast te stellen of hier een koelbloedige moordenaar spreekt, die een gruwelijke moord gepleegd heeft, of een onschuldige fiscaal adviseur die 12 jaar vast zat voor een moord die hij niet gepleegd heeft.
Klik hier voor deze aflevering.
In deze epiloog spreekt Maurice de Hond met Prof. Derksen over de rechtspraak in Nederland in het algemeen en de rechtspraak bij deze moordzaak in het bijzonder.
Per aflevering van deze podcast treft u een samenvatting aan van de inhoud en de documenten, die relevant zijn voor die aflevering. Zo kunt u zich er zelf van vergewissen dat hetgeen in de aflevering aan de orde is gesteld gedekt wordt door de brondocumenten.
Er is daarnaast een onderdeel, waar u relevante basisdocumenten aantreft en links naar websites, waar u meer informatie kunt aantreffen over deze moordzaak.
Op deze plek legt Maurice de Hond uit, waarom hij het belangrijk vindt dat deze podcast gemaakt werd.
Dit is de samenvatting van ieder van de 11 afleveringen.
Per vermelde aflevering op deze site treft u de link naar die aflevering van de podcast aan. Hier kunt u de links vinden naar de podcast op verschillende platforms (ook om het zelf te downloaden bij Podtail)
Hieronder ook de afzonderlijke afleveringen op een rijtje bij Spotify:
Op deze plek treft u alle officiele stukken aan van de drie rechtszaken tegen Louwes (Zwolle, Arnhem en Den Bosch) en de uitspraak van de Hoge Raad uit 2003.
Hieronder treft u stukken/fragmenten aan, die relevant zijn bij deze aflevering.
Op deze plek treft u alle officiele stukken aan van de drie rechtszaken tegen Louwes (Zwolle, Arnhem en Den Bosch) en de uitspraak van de Hoge Raad uit 2003.
Dit zijn de stukken van deze aflevering.
Dus Louwes geeft aan dat hij omstreeks 21 uur thuis was. Dat zou zijn alibi zijn.
En hij verklaart ook tussen 15:15 en 15:30 thuis geweest te zijn. (Dat paste in zijn agenda met een klant om 13:30 uur in Almere en een klant om 16:00 uur in Lelystad.)
Zijn vrouw stelt, 2 maanden na dato, op basis van de huisagenda dat Ernst thuis gegeten moet hebben en ‘s avond laat thuis kwam.
Dit was de kopie van de agenda. Wel en Niet zijn door elkaar heen geschreven.
Later verklaart Mevr. Louwes zich vergist te hebben door de onduidelijkheid in de agenda van Louwes en dat hij ‘s middags was thuis geweest, hetgeen bevestigd wordt door de vriendin die toen ook aanwezig was en door Louwes ook op 19-11 aan de politie is gemeld.
Dit was de agenda van Louwes voor de 23e. De klanten in Schalkhaar, Almere en Lelystad bevestigden zijn komst op dat tijdstip.
De klant uit Lelystad, die Louwes in zijn agenda had staan om 16 uur, bevestigt zijn komst op dat tijdstip en gaf aan dat hij om 17:15 uur weer vertrok (naar Utrecht).
De klant uit Amersfoort weet niet zeker hoe laat hij er geweest is. Hij noemt drie mogelijke tijdstippen: 13 uur, 17 – 17:15 en “tegen de avond” (de zon ging toen onder om 19:30 uur).
In het Zaakdossier dat naar de rechter ging schreef een verbalisant dat Louwes “zeer waarschijnlijk niet thuis heeft gegeten met zijn gezin”, omdat hij anders niet om 18:30 uur in Amersfoort en 19:00 uur in Utrecht zou kunnen zijn. Kortom: op basis van de agenda van Louwes, het checken van de klanten, waar Louwes was geweest is het duidelijk dat zijn agenda van die dag tussen 10:30 uur en 19:00 uur klopt. En dat hij niet thuis gegeten heeft, zodat de melding van zijn vrouw op 21-11 een foute moet zijn geweest.
Maar de Advocaat Generaal geeft in Den Bosch WEL aan dat Louwes thuis is geweest om 18 uur in Lelystad om te eten, omdat de klant in Amersfoort ZEER STELLIG was dat Louwes daar om 17 uur was. Alleen was deze klant juist als enige niet stellig over het tijdstip en was de klant in Lelystad juist wel stellig dat hij tussen 16:00 en 17:15 bij hem was. Dit requisitoir staat zelfs haaks op het zaakdossier.
Conclusie: Louwes kan niet om 18 uur thuis gegeten hebben. Zijn melding dat hij om 15:15 uur even thuis is geweest wordt door zijn agenda en de vriendin van zijn vrouw bevestigd.
Op deze plek treft u alle officiele stukken aan van de drie rechtszaken tegen Louwes (Zwolle, Arnhem en Den Bosch) en de uitspraak van de Hoge Raad uit 2003.
Dit zijn de stukken van deze aflevering.
Twee rechercheurs hadden een gesprek gevoerd op het kantoor van Louwes. Dit schreven zij over het ochtendbezoek van Louwes aan de weduwe. Louwes stelt dat hij nooit gezegd heeft dat hij het grafrechtendocument bij de kerk heeft opgehaald en naar de weduwe gebracht. (De weduwe had een auto en ging overal nog zelf naar toe). Volgens zeggen van Louwes wilde ze dit -voor haar belangrijke- document niet per post naar hem sturen. Dus had ze hem gebeld hierover en woensdagavond had Louwes haar gebeld om te zeggen dat hij donderdagochtend in de buurt was. Vrijwel zeker hebben de rechercheurs het in het gesprek verkeerd begrepen en op deze manier opgeschreven.
Nadat Louwes half oktober verdachte werd is men nagegaan wat er gebeurd was met het grafrechtendocument. O.a. vroeg men aan de kerk of Louwes langs was geweest. Dit is één van de vele beschrijvingen van deze zoektocht in het Tactisch Journaal.
Hier staat “het doel van dit bezoek was geweest het afhalen van een formulier betreffende grafrechten”. De twee verhoorders waren dezelfde die op 27 september ook bij Louwes zijn geweest. Zij moeten gerealiseerd hebben dat zij op 27 september een fout hadden gemaakt in hun gespreksverslag over het grafrechtendocument. Zeker ook omdat de dag na de arrestatie het originele document bij Louwes op kantoor was gevonden (en de kopie bij de weduwe thuis).
Tijdens het proces in Arnhem zegt Louwes het ook nog duidelijk:
Huishoudster geeft dus aan dat de boekhouder (Louwes) wel geweest is, maar twijfelt over de 23e of de 16e september. Uiteindelijk zegt ze dat het 16 september was.
En ten aanzien van het grafrechtendocument zie de Advocaat Generaal:
Terwijl alleen door de fout in het gespreksverslag van 27 september 1999 de indruk bestond bij het onderzoeksteam dat Louwes het document bij de kerk opgehaald had, bleek na de arrestatie van Louwes dat het anders was. En Louwes verklaarde op verschillende momenten dat hij het grafrechtendocument bij de weduwe de ochtend van de 23e september 1999 had opgehaald Desondanks stelde de onderzoeksleider B. dat Louwes BIJ HOOG EN BIJ LAAG had beweerd dat hij het document naar de weduwe had gebracht en stuurde het OM deze verklaring van de onderzoeksleider naar de Hoge Raad.
Volgens het echtpaar Waisvisz gaf in de podcast de Deventer Mediazaak aan dat Louwes in zijn dagboek had geschreven dat de weduwe op de ochtend van de moord een rode jurk aan had. Dus kunnen de sporen op de blouse niet tijdens het ochtendbezoek erop gekomen zijn.
Louwes hield geen dagboek bij, maar had in de gevangenis op verzoek van echtpaar Waiszvis 2,5 jaar na de moord opgeschreven wat hij zich er nog van kon herinneren.
Dit stond in de Telegraaf in op 20 maart 2007 over dit nieuws dat via de familie Waiszvis toen naar buiten was gekomen, dat dit de herinnering was van Louwes, zoals beschreven in 2002.
Louwes gaf dus aan dat het een jurk was of een mantelpakje. Mijn moeder droeg vaak een mantelpakje en had daar dan altijd een blouse onder. Dit is een foto van haar uit 2002 met één van haar vele mooie blouses. Kortom: ook Louwes geeft dus aan dat de mogelijkheid een mantelpakje was (en dus met mogelijk een blouse eronder).
Uit het dossier is ook op te maken wat de huishoudster over de kleding verklaarde, die de weduwe, die ochtend aan had. Dit zegt ze tegen de politie op 10-2-2000
En bij het Hof in Den Bosch zegt zij in 2004:
De medewerker op de begraafplaats, die op 18-10-1999 door de politie gesproeken werd, zei volgens het Proces Verbaal:
Volgens Louwes had hij in 1994 een klant van het administratiekantoor waar hij toen werkte, geholpen omdat die op een oneerlijke wijze werd behandeld door zijn werkgever. Hij speelde die klant een document toe, en zijn werkgever deed aangifte van “bedrijfsspionage”. Hij werd opgepakt door twee agenten en in een cel gezet en zijn vingerafdrukken afgenomen. Toen de politie de toedracht hoorde werd hij vrij gelaten.
De klant die door hem geholpen werd, schreef een briefje in 2006, met o.a. deze tekst erin.
Op deze plek treft u alle officiele stukken aan van de drie rechtszaken tegen Louwes (Zwolle, Arnhem en Den Bosch) en de uitspraak van de Hoge Raad uit 2003.
Daarnaast biedt de website www.deemzet.nl interessant visueel materiaal over o.a. dit onderwerp, de rit over de A28. De beeldbank van deze site geeft deel 3 geweldig visueel inzicht in zowel het afgewikkelde telefoongesprek als de file. Hieronder worden een aantal van die foto’s gebruikt.
Dit zijn twee belangrijke beelden, die gaan over de mogelijkheid van het telefoongesprek vanaf de A28 naar de toren in Deventer (met dank aan www.deemzet.nl)
Louwes vertelt dus, direct na zijn arrestatie dat hij rond 20 uur in een file bij Harderwijk had gestaan. Niet als alibi, maar als reden voor het missen van de afslag om via Harderwijk naar Lelystad te rijden.
Louwes vertelt dat hij via het korte telefoongesprek, dat hij gevoerd had, het bedrag van 1750 had doorgegeven. Dat bedrag is in de woning teruggevonden op een kladje. Dit is de foto ervan. Vlak bij de telefoon.
De ruimte van de vluchtstrook onder het viaduct is klein, waardoor het breedtetransport daar moest stoppen.
Noch de verdediging, noch het OM had het over de file van rond 20 uur in Harderwijk. Alleen staat in het Proces Verbaal van de zitting dat Louwes dit gezegd heeft over de file.
In het requisitoir in Arnhem staat dit over die file. De advocaat gebruikte de file niet in haar pleidooi.
Dit staat in het requisitoir over de file bij Harderwijk.
Hierbij dient dus aangetekend te worden, dat de melding van een file om 21:03 was op de radio. Plus dat als je in een file staat bij Harderwijk, ruim 2 kilometer van de plek waar het breedtetransport stil stond, hoe zou je dan moeten kunnen weten wat de reden is van de file?
Op deze plek treft u alle officiele stukken aan van de drie rechtszaken tegen Louwes (Zwolle, Arnhem en Den Bosch) en de uitspraak van de Hoge Raad uit 2003.